Θλίβομαι βλέποντας πανό (ανεξάρτητα από το τι λένε) στο βράχο της Ακρόπολης. Ο Παρθενώνας είναι ιερό πανανθρώπινο σύμβολο και ως τέτοιο χρειάζεται σεβασμό. Δεν είναι χώρος αφισοκόλλησης. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Το ίδιο έγινε από διαφορετική πολιτική δύναμη και παλιότερα στα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου.
Δεν ισχυρίζομαι ότι η Ακρόπολη είναι απλά ένα τουριστικό αξιοθέατο που πρέπει να διαφυλαχθεί γιατί φέρνει επισκέπτες, ούτε ένα νεκρό μνημείο. Ο Παρθενώνας είναι ένα σύμβολο ζωντανό που μπορούμε να κάνουμε χρήση της σημασίας του στην καθημερινότητα μας. Πώς όμως; Εντάσσοντας αυτό που συμβολίζει – την κορύφωση των δημιουργικών εκφράσεων μιας κοινωνίας, της τέχνης, της επιστήμης, της δημοκρατίας – στο καθημερινό μας βίωμα και όχι χρησιμοποιώντας το μνημείο ως φόντο στο κάδρο μιας φωτογραφίας που θα πουλήσει επικοινωνιακά, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι τα βλέμματα όλου του κόσμου αυτή την εποχή είναι στραμμένα εδώ.
Filed under: Πολιτισμός,Πολιτική | 1 Comment »