Τρεις φορές διάβασα τη λέξη «εναλλακτικά’ μέσα στην σύντομη απόφαση του πρόσφατου Δημοτικού Συμβουλίου με αριθμό 4/29/2010 σχετικά με τους στόχους που βάζουμε για τη συνένωση του Δήμου μας.
Ας αφήσουμε έξω τις εναλλακτικές προτάσεις από τις επίσημες διατυπώσεις των κειμένων μας γιατί αποδυναμώνουν την διαπραγματευτική μας ικανότητα. Ας τις κρατήσουμε ως εφεδρεία στην άκρη του μυαλού μας σε περίπτωση που χρειαστεί. Ο στόχος τώρα πρέπει να είναι ένας. Διαφορετικά ότι θέλουν θα μας πασάρουν, αφού όλα τα ενδεχόμενα φαίνεται λίγο πολύ να τα υιοθετούμε μέσα από τις εναλλακτικές μας. Με τις πολλές προτάσεις ο δημότης δεν ξέρει ποια είναι η επίσημη θέση, με ποια πρέπει να συνταχθεί. Η πιο αποδεκτή (από τις συζητήσεις που γίνονται το συμπέρασμα), και περισσότερο ταιριαστή με την οικονομία τη γεωγραφία και την ιστορία της πόλης μας, είναι η λύση της συνένωσης με τους Δελφούς. Αυτός πρέπει να είναι και ο μόνος στόχος.
Όσον αφορά τη φασαρία που γίνεται σχετικά με το τι ψηφίστηκε και τι γράφτηκε στα πρακτικά, προσωπική άποψη δεν έχω γιατί δυστυχώς δεν ήμουν εκεί. Δυσκολεύομαι όμως να καταλογίσω δόλο στην αλλαγή της διατύπωσης, αν συνέβη κάτι τέτοιο. Θα ήταν ανόητο να προσπαθήσει κάποιος να αλλάξει την απόφαση με δεδομένο το αυξημένο ενδιαφέρον των πολιτών για το θέμα. Μάλλον σε προχειρότητα στον τρόπο που κρατήθηκαν τα πρακτικά ή στον τρόπο «αποκωδικοποίησής» τους αργότερα οφείλεται. Δυστυχώς όμως βγαίνει προς τα έξω η εικόνα ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε.
Filed under: Τοπική Αυτοδιοίκηση | Tagged: Απόφαση,Δημοτικό Συμβούλιο,Προτάσεις | Leave a comment »