Με κρύα καρδιά η πολιτεία νομοθέτησε πρόσφατα την απαγόρευση του καπνίσματος. Δεν πίστεψε στο μέτρο ούτε η ίδια. Από υποχρέωση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση το έκανε. Και η απαγόρευση είχε την τύχη που έχουν όλα τα αστυνομικά μέτρα, μετά από λίγο ξεχάστηκε. Μια ματιά γύρω μας το καταδεικνύει. Καπνίζουν οι πάντες ακόμα και στα εστιατόρια που ο άλλος δίπλα τρώει.
Το μήνυμα είναι διπλά αρνητικό. Ο πολίτης γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τη νομοθεσία και εθίζεται στο να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο και τη γενικότερη νομοθεσία, ενώ η πολιτεία κλείνει στους πολίτες πονηρά το μάτι επιτρέποντας τις εξαιρέσεις και μη ελέγχοντας την εφαρμογή του νόμου.
Σήμερα διαβάζω στην Ελευθεροτυπία ότι «στα σκαριά βρίσκεται νομοσχέδιο για την απαγόρευση του καπνίσματος, καθώς όπως διαπίστωσε η υπουργός Υγείας ο ισχύων νόμος έχει προβλήματα, αντιφάσεις και προχειρότητα στις διατάξεις του». Συμφωνώ με την άποψή της υπουργού ότι ταυτόχρονα χρειάζεται και ενημέρωση στις νεότερες ηλικίες προκειμένου να αποφευχθεί η έναρξη του καπνίσματος, αλλά αν και το νέο νομοσχέδιο αρχίσει τις εξαιρέσεις και δεν ελεγχθεί αυστηρά η εφαρμογή του, δεν θα έχει καμία τύχη. Προσωπικά κρατάω μικρό καλάθι, ή μάλλον μεγάλο τασάκι.
Filed under: Κοινωνία | Tagged: Απαγόρευση,Κάπνισμα |
Σχολιάστε