Σκέψεις του Στάθη Στυλιάρη για τη συμμετοχή των πολιτών στα δημοτικά πράγματα.

Αγαπητοί φίλοι

Θα ήθελα και εγώ εκμεταλλευόμενος το βήμα που μου  δίνουν  τα τοπικά blogs, να εκφράσω τη γνώμη μου  για ένα  θέμα που συζητείται  καιρό τώρα.

Γίνεται πολύ κουβέντα, για το ότι δεν συμμετέχει στα δρώμενα του Δήμου  μεγάλος αριθμός δημοτών και ότι η κριτική και οι προτάσεις γίνονται εκ του ασφαλούς στα καφενεία.  Ένας δημότης μέχρι τώρα για να συμμετέχει σ αυτά, έπρεπε να είναι  ενημερωμένος έχοντας φυσική παρουσία στα Δημοτικά Συμβούλια. Μιλάω για όλους εμάς  που για επαγγελματικούς λόγους  απομακρυνθήκαμε αναγκαστικά από το χωριό και που η μόνη μας  ενημέρωση ήταν από τα καφενεία όταν ερχόμαστε στην Αράχοβα, διότι  η φυσική μας  παρουσία στα συμβούλια δεν ήταν εφικτή.  Φωτεινή εξαίρεση ήταν  κάποιες  εκδηλώσεις που έκανε ο Δήμος  αλλά  αυτές αφορούσαν πολιτιστικές κατευθύνσεις.

Αν, παρόλα αυτά,  κάποιος ήθελε να εκφράσει κάποιες απόψεις  τι μπορούσε να κάνει;  Να πάει στο Δημοτικό Συμβούλιο ; Πολλοί δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν  να εμπλακούν με τη  διοίκηση του Δήμου (επαγγελματικές υποχρεώσεις, τόπος εργασίας  κτλ.),  αλλά είχαν και έχουν γνώμη και  άποψη την οποία επιθυμούν να  δημοσιοποιήσουν. Τίποτα λοιπόν  δεν μπορούσαν  να κάνουν  πέρα από αυτό που ήδη γινόταν και το οποίο  κατηγορούμε, δηλαδή  κριτική εκ του ασφαλούς στο  καφενείο.

Ξαφνικά όλοι αυτοί οι παραδοσιακοί τρόποι   άλλαξαν, νέα «εργαλεία» τέθηκαν στη διάθεσή μας,  εκδόθηκε μια μηνιαία τοπική εφημερίδα, ενώ ταυτόχρονα  άρχισαν  να   λειτουργούν  2 blogs τοπικού χαρακτήρα από τα οποία , όλοι έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνονται άμεσα και έγκαιρα   και να  δημοσιοποιούν  τις απόψεις τους.

Παρακολουθώντας τα παραπάνω μέσα (εφημερίδα, blogs) βλέπω ότι θα επιτευχθεί  η συμμετοχή των ενεργών πολιτών στα Δημοτικά πράγματα . Ιδανικό θα ήταν να υπήρχε και ένα site επίσημο του Δήμου στο οποίο να αναρτώνται οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου οι προϋπολογισμοί ισολογισμοί οι αναθέσεις και παραλαβές των έργων  του Δήμου και της ΔΕΤΠΑ.

Σχετικά με το τοπικό blogging.

Κουβέντα γίνεται τελευταία σχετικά με την αρθρογραφία στα τοπικά ιστολόγια και θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι τα blogs είναι η ψηφιακή φωνή των πολιτών και ήρθαν στην κοινωνία μαζί με το διαδίκτυο για να μείνουν. Δεν είναι εξ ορισμού χώρος δαιμόνων, αλλά ούτε χώρος αγγέλων. Η ποιότητα και το ύφος τους εξαρτάται από την αρθρογραφία του σχεδιαστή και των σχολιαστών που συμμετέχουν. Επομένως τα blogs είναι εικόνα της κοινωνίας από την οποία προέρχονται. Σε κάθε περίπτωση, οι απόψεις που γράφονται σε ένα blog είναι αυτές που ακούγονται και έξω στο φυσικό χώρο, πέραν του διαδικτύου. Αυτό που αλλάζει είναι μόνο το μέσο.

Φαίνεται κάποιοι να ενοχλούνται από την ύπαρξή τους και χρησιμοποιούν ως μομφή την ανωνυμία των σχολιαστών. Στην ουσία δεν ενοχλούνται από την ύπαρξη, αλλά από την κριτική που τα συνοδεύει. Αλλά τι να κάνουμε, αν η πλειοψηφία των σχολίων δεν είναι κολακευτική για την ασκούμενη εξουσία, τότε κάτι δεν πάει καλά με την εξουσία. Δεν θεωρώ απαραίτητο η άποψη, ο προβληματισμός ή η κριτική ενός ανθρώπου, να συνοδεύονται από ονοματεπώνυμο. Οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία (κι αυτό αφορά κυρίως κεντρική εξουσία και λιγότερο το μικρόκοσμό μας) έχουν τους μηχανισμούς να αυτοπροστατεύονται. Ο απλός πολίτης το μόνο μηχανισμό που έχει είναι η ανωνυμία του. Σαφώς στην περίπτωση που υπάρχει προσωπική επίθεση και χρησιμοποιούνται υβριστικοί χαρακτηρισμοί, με επέμβαση του διαχειριστή δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται σχόλια.

Αν τα blogs είναι βήμα των πολιτών και μέσο πίεσης προς την εξουσία, το ίδιο όπλο έχει στα χέρια της και εκείνη, (στην προκειμένη περίπτωση ο Δήμος), αλλά δεν φαίνεται να θέλει να το αξιοποιήσει. Μιλάω για το διαδίκτυο και τις ιστοσελίδες που έχει και είναι ανενεργές. Αν είχε τη διάθεση για διαφάνεια θα μπορούσε κάθε τι που γίνεται στο Δήμο να το δημοσιοποιεί στην ιστοσελίδα του. Τι πιο εύκολο, αφού όλα τα έγγραφα που φεύγουν ή έρχονται προς αυτόν είναι σε ηλεκτρονική μορφή. Τότε όλοι οι πολίτες θα ήξεραν ανά πάσα στιγμή τι γίνεται και δεν θα υπήρχε τόπος για υποθέσεις ή υπαινιγμούς.

Αν κάπου οι τόνοι ανεβαίνουν αυτό έχει να κάνει με το «ταμπεραμέντο» των σχολιαστών και ίσως την όχι ακόμη εξοικείωση με το μέσο. Με τον καιρό το πράγμα θα ισορροπήσει.