Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.

Δεν συμμερίζομαι την άποψη  ότι έφτασε η «ώρα μηδέν» για την Αράχωβα και δεν βλέπω στο σχέδιο Καλλικράτης τη συντέλεια του κόσμου.

Ο Καλλικράτης ισχυροποιεί τους Δήμους παραχωρώντας  τους νέες αρμοδιότητες από τις καταργούμενες Νομαρχίες, και δίνει τη δυνατότητα να αποχτήσουν υποδομές ιδιαίτερα οι μικροί Δήμοι όπως εμείς που δεν είχαν. Είναι ένα στοίχημα που η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να κερδίσει, κι απ΄ότι βλέπω οι Δήμοι στέκονται  θετικά απέναντί του εκφράζοντας μόνο επιφυλάξεις ως προς τους οικονομικούς πόρους.

Δεν συμμερίζομαι το φόβο ότι θα υποβαθμιστεί ο Δήμος, γιατί δεν θεωρώ ότι μέχρι τώρα λειτουργούσε ιδανικά. Ούτε πιστεύω ότι η συγκατοίκηση με άλλους  αιτιοκρατικά θα μας υποβαθμίσει.  Κραυγές υπερβολές όπως «να διαφυλάξουμε το όνομα και την ιστορία μας», δεν χρειάζονται. Τίποτα από όλα αυτά δεν διακυβεύεται. Πρόκειται απλώς για μια  διοικητική μεταρρύθμιση. Δεν έρχεται κανένας να ζητήσει γη και ύδωρ.

Ας χαμηλώσουμε τους τόνους και ας βρούμε με τους γύρω μας αυτό που μας ενώνει. Με ηρεμία να προλάβουμε και να διαμορφώσουμε στο βαθμό που μπορούμε τις εξελίξεις.  Βρίσκω θετικό  ότι  το Δημοτικό συμβούλιο έβαλε ως πρώτη προτεραιότητα τη συνεννόηση με τους δημάρχους Δελφών, Δεσφίνας, Διστόμου, Αντίκυρας και Δαύλειας για τη διαμόρφωση κοινής πρότασης προς την κυβέρνηση για ενιαίο Δήμο. Μακάρι να προχωρήσει η συνεννόηση  και να υπάρξει κοινή πρόταση.

Απόψε το μεγαλύτερο φεγγάρι του 2010.

«Το μεγαλύτερο και λαμπρότερο φεγγάρι του 2010 μπορείτε να απολαύσετε απόψε στον ουρανό.

Η πανσέληνος θα είναι 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη από άλλους μήνες. Κι αυτό γιατί το φεγγάρι θα βρίσκεται στο περίγειό του, δηλαδή στο κοντινότερο στη Γη σημείο.

Η καλύτερη ώρα για να δείτε την πανσέληνο είναι γύρω στις 17:45, δηλαδή κοντά στη δύση του ηλίου, όταν θα βρίσκεται στον ανατολικό ορίζοντα και θα φαίνεται ακόμα μεγαλύτερη και ακόμα πιο κοντά στη Γη.»

πηγή ΤΑ ΝΕΑ

Σχετικά με τις κινητοποιήσεις των αγροτών.

Η αδιαλλαξία των αγροτών στις συνομιλίες τους με την κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε καθαρό εκβιασμό που έχει παραλύσει τις μεταφορές και τείνει να στρέψει άλλες κοινωνικές ομάδες εναντίων τους, χάνοντας κάθε υποστήριξη σε ό,τι δίκαιο έχουν τα αιτήματά τους.

Δεν είναι η μόνη κοινωνική ομάδα που έχει οικονομικά προβλήματα αλλά η μόνη που καταφεύγει σε τόσο ακραίες μεθόδους πίεσης. Παρακολουθώ αμήχανα τον εκπρόσωπο ενός μπλόκου να δηλώνει από τηλεοράσεως ότι θα κλείσουν τα σύνορα της χώρας, οι σιδηροδρομικές γραμμές και οι παρακαμπτήριες των εθνικών οδών από τις οποίες γίνονταν μετ΄εμποδίων οι μετακινήσεις μέχρι τώρα. Ο αποκλεισμός παύει να είναι συμβολικός και στόχος γίνεται η μέγιστη ταλαιπωρία των πολιτών ως μέσο πίεσης της εξουσίας.

Η κυβέρνηση δείχνει πρόθυμη να λύσει θεσμικά αλλά όχι οικονομικά προβλήματα και περιορίζεται στις εκκλήσεις ελπίζοντας να εκτονωθεί η κρίση. Η αντιπολίτευση χαϊδεύει ή υποκινεί, ο πολίτης βιώνει τις συνέπειες του εκβιασμού στις μετακινήσεις του, ενώ  όλοι μαζί θα κληθούμε να πληρώσουμε  το κόστος που προκαλεί η παράλυση στις άλλες επαγγελματικές ομάδες.

«Ποια είναι η χώρα μου;»

Φωτό: Ιάκωβος Χατζησταύρου

Ο Νίκος Οντουμπιτάν γεννήθηκε στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και έγιναν ξένοι με το ζόρι…

«Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1981. Εδώ στην Αθήνα. Στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα»… Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα με σπουδαστική βίζα. Ο μπαμπάς μου σπούδασε Νομικά, η μητέρα μου Οικονομικά. Αν και πήραν πτυχίο, έκαναν δουλειές άσχετες. Ήρθαν από το Λάγκος, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Δεν έχω πάει ποτέ. Οι εικόνες που έχω είναι από φωτογραφίες των γονέων και το Διαδίκτυο. Μεγάλωσα στην Πλ. Αμερικής. Τότε ήμασταν μόνο δύο οικογένειες Αφρικανών σε όλη τη γειτονιά. Μέναμε στο ισόγειο. Ήταν δύσκολα χρόνια. Θυμάμαι ότι οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί. Δύσκολα με άφηναν να βγω έξω. Σαν να ήθελαν να με προστατέψουν από κάτι. Κάθε τόσο μου έλεγαν: «Νίκο πρόσεχε, δεν είσαι σαν τα άλλα τα παιδιά. Εσύ είσαι ξένος και αν γίνει καμιά στραβή, εσένα θα κοιτάξουν στραβά». Τεσσάρων χρονών πήγα στο νηπιαγωγείο. Πέρασα καλά γιατί ήμασταν μαζί με τον ξάδελφό μου τον Μανώλη. Είχαμε μια κοινή φίλη, τη Μαργαρίτα. Πολύ όμορφη. Ελληνίδα από μητέρα Ρωσίδα. Ήμασταν οι «ξένοι» του νηπιαγωγείου…

●●●

ΜΕΧΡΙ έξι χρονών, με τους γονείς μου μιλούσα αγγλικά και γιορουμπά (η γλώσσα της φυλής των γονιών μου). Όταν μπήκα στο δημοτικό σκεφτόμουν πρώτα στα αγγλικά ή στα γιορουμπά και μετά εκφραζόμουν στα ελληνικά. Περνούσα με άνεση από τη μια γλώσσα στην άλλη. Σαν να έμενα σε ένα σπίτι και να περνούσα από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Με τους γονείς μου άρχισα να μιλάω συνέχεια ελληνικά κοντά στην εφηβεία. Αγγλικά μιλάγαμε όταν κάναμε κάποια θεωρητική συζήτηση. Γιορουμπά όταν συζητούσαμε τα οικογενειακά ή όταν τσακωνόμασταν. Ελληνικά όταν ήμασταν ευδιάθετοι και χαλαροί. Είμαι τρίγλωσσος λοιπόν. Όχι, τετράγλωσσος. Αργότερα έμαθα και γαλλικά. Αποτελώ, βέβαια, εξαίρεση. Τα περισσότερα παιδιά Νιγηριανών μεταναστών που ξέρω, δεν γνωρίζουν γιορουμπά, επειδή δεν τα χρησιμοποιούν. Έχω κουλτούρα και νοοτροπία ελληνική. Την ίδια στιγμή έχω κρατήσει στοιχεία από την κουλτούρα των γονιών μου. Αυτό με βοηθάει, δεν ξέρω πώς να το εξηγώ, με φέρνει σε μια ισορροπία, συναισθηματικά και πνευματικά.

●●●

ΠΗΓΑ στο 605ο Δημοτικό Αθηνών. Στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έχασα το κέφι μου. Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι «μεγάλε είσαι διαφορετικός». Ήμουν το μόνο παιδί «ξένο» και μαύρο του σχολείου. Τι σημαίνει να νιώθεις διαφορετικός; Με μια φράση σημαίνει να είσαι πάντα στην τσίτα. Γιατί κάποιος θα πει κάτι για το χρώμα ή την καταγωγή σου. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο δημοτικό μονίμως στην τσίτα. Ο θυμός ήταν το όπλο μου. Να με φοβάται οποιοσδήποτε προσπαθεί να με προσβάλει ή να με μειώσει. Το δημοτικό ήταν το πιο σκληρό κομμάτι της ζωής μου. Είχα μόνο δυο καλούς δασκάλους. Αν έμαθα κάτι, το οφείλω σε αυτούς. Θυμάμαι και μια κακή δασκάλα. Μας ρώτησε μια μέρα τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου είπα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος. Τα παιδιά συνήθως θέλουν να μοιάσουν στον μπαμπά τους. Γέλασε κυνικά και σχολίασε «σιγά μη γίνεις και δικηγόρος». Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και το θυμάμαι σαν χθες.

●●●

ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ απελευθερώθηκα. Πήγα στο 41ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έκανα τις πρώτες πραγματικές παρέες. Άρχισα να «ξεχνάω» πως είμαι διαφορετικός. Όχι γιατί δεν υπήρχαν αυτοί που μου το θύμιζαν. Απλά κατάλαβα ότι κάποιος σε θέλει «διαφορετικό» επειδή θέλει να νιώσει ανώτερος. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας. Τότε εσύ ο «διαφορετικός» πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια, χωρίς φόβο. Γιατί αύριο θα είσαι πάλι εκεί. Και πρέπει να μην είσαι με χαμηλό το κεφάλι. Πολλές φορές με βοηθούσε και η σωματική μου διάπλαση, ώστε αυτοί που δεν έπαιρναν από λόγια, να με φοβούνται αλλιώς. Ήμουν σκληρός σε όσους ήταν σκληροί μαζί μου. Και έβλεπα ότι έτσι αποκτούσα σεβασμό. Και όταν αποκτάς σεβασμό, αποκτάς και αυτοπεποίθηση… Στο λύκειο βελτιώθηκα θεαματικά στα μαθήματα. Χωρίς να πάω φροντιστήριο φυσικά. Δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Οι γονείς μου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο σχολείο. Ήθελαν οπωσδήποτε να πάω στο πανεπιστήμιο…

●●●

ΜΙΑ ΜΕΡΑ με σταμάτησαν στον δρόμο. Μου ζήτησαν τα χαρτιά. Δεν είχα. Όλοι οι φίλοι μου είχαν να δείξουν τις ταυτότητές τους. Εγώ τίποτα. Πήγα σπίτι αναστατωμένος. «Εγώ τι έχω να δείξω όταν μου ζητούν χαρτιά;» ρώτησα τους γονείς. Δεν ήξεραν τι να μου απαντήσουν. Το μόνο που μπορούσα να έχω επάνω μου ήταν η ληξιαρχική πράξη γέννησης, από το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ήταν η ταυτότητά μου. Δεν μπορούσα να βγάλω καν νιγηριανό διαβατήριο. Έπρεπε να έχω τουλάχιστον πιστοποιητικό γέννησης. Δεν είχα. Δεν υπήρχε καν πρεσβεία της Νιγηρίας εδώ. Έγινα άπατρις…

●●●

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ για μήνες. Τελικά κατάφερα να κάνω αίτηση για άδεια παραμονής στο Αλλοδαπών. Όταν πήγα εκεί, οι αστυνομικοί με έβλεπαν σαν να ήμουν εξωγήινος. Πώς είναι δυνατόν και δεν έχεις ελληνική ταυτότητα, μου έλεγαν! Έκανα αίτηση για άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Δεν προβλεπόταν τίποτα άλλο για την περίπτωσή μου. Μου έδωσαν έναν αριθμό πρωτοκόλλου. Χωρίς φωτογραφία, χωρίς όνομα. Αυτό ήμουν για το κράτος. Μέχρι που με σταμάτησαν μια μέρα για εξακρίβωση στοιχείων. Όταν τους έδειξα αυτό το χαρτί με πήγαν στο τμήμα. Στο Ακροπόλεως. Μου είπαν να περιμένω μέχρι να έρθει σήμα από τη Γενική Ασφάλεια. Πέρασε ολόκληρη μέρα και σήμα δεν ήρθε. Ο επόμενος διοικητής είπε να με κλείσουν μέσα. Έπαθα σοκ. Με έκλεισαν στο κελί με άλλους κρατούμενους. Κλεφτρόνια, τσαντάκηδες, τοξικομανείς. Ήμουν 19 χρονών. Ένιωθα φοβισμένος και ταπεινωμένος.

●●●

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχε ο καλός και ο κακός διοικητής. Όταν ερχόταν ο καλός με έβγαζαν από το κελί και καθόμουν σε ένα γραφείο. Όταν ερχόταν ο κακός με ξανάβαζαν στο κελί. Μέχρι που έπειτα από τρεις μέρες, ο καλός αποφάσισε να πάμε μαζί στη Γενική Ασφάλεια, να βρούμε τον φάκελό μου. Με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, με συνοδεία, σαν υπόδικος. Θυμάμαι ότι κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο και μετά βρεθήκαμε μπροστά σε ένα γραφείο γεμάτο συρτάρια και φακέλους. Έκαναν μόνο πέντε λεπτά να βρουν τον φάκελο! Με άφησαν ελεύθερο. Δεν ξεχνάω ότι ο καλός διοικητής μού ζήτησε συγγνώμη…

●●●

ΑΥΤΟ ΠΟΥ έγινε, μου άφησε μια τεράστια απογοήτευση. Μου έμεινε κυρίως ο φόβος της αδικίας. Ότι μπορεί να βρεθεί κάποιος πίσω από τα κάγκελα χωρίς να καταλάβει το πώς και το γιατί. Στην ηλικία που κάνεις τα πιο ωραία όνειρα εγώ πάλευα για χαρτιά. Έτρεχα να λύσω το πρόβλημα της άδειας παραμονής για να μη βρεθώ ξανά στο κελί. Πόσες ατελείωτες ώρες, μέρες, εβδομάδες έχω χάσει σε ουρές, δήμους, περιφέρειες. Τελικά την πήρα την κανονική άδεια. Έληξε δέκα μέρες μετά αφού την πήρα! Ξανά ουρές, μέρες χαμένες, ζωή χαμένη. Τι μου έχει μείνει; Η απορία. Γιατί το κάνουν αυτό;
Όλα αυτά μού έκοψαν τα φτερά. Είχα μια κάθετη πτώση στα μαθήματα. Ειδικά από τότε που ήθελα να πάω για Εrasmus. Με δέχτηκαν στο Ντάντι της Σκωτίας και δεν μπορούσα να πάω. Δεν είχα χαρτιά. Από τότε άρχισε αυτό που θα έλεγα «αποξένωση». Έγινα ξένος με το ζόρι. Έπρεπε να ψάξω να βρω τι είμαι. Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα… Παρ΄ όλα αυτά δεν μασάω και συνεχίζω. Το μέλλον πώς το βλέπω; Σκληρή δουλειά και Κeep walking που λέει και η διαφήμιση… Πώς ένιωσα όταν άκουσα για το καινούργιο νομοσχέδιο; Ότι δεν μπορώ να φέρω πίσω όσα έχασα, αλλά από εδώ και πέρα το μέλλον είναι στα χέρια μου. Ότι μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου. Και στη χώρα μου. Ποια είναι η χώρα μου; Η Ελλάδα φυσικά…»

Το δυνατό κείμενο βρήκα αναρτημένο στο blog  «Βοιωτικά» και προέρχεται από το blog «Υπάρχουμε… Συνυπάρχουμε;«

Εθελοντική αιμοδοσία από τον σύλλογο αιμοδοτών «Πελεκάνος».

Αύριο Σάββατο 23 Ιανουαρίου στο χώρο του παλιού δημοτικού σχολείου ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Ιτέας  «Πελεκάνος», πραγματοποιεί αιμοδοσία από  17.30 έως  21.30.

Ειρηνική πορεία διαδηλωτών στην Άμφισσα και αναβολή της δίκης Κορκονέα-Σαραλιώτη.

Η πόλη της Άμφισσας είχε μετατραπεί σε φρούριο χθες το πρωί  και οι κάτοικοι της πόλης ανήσυχοι για τον φόβο επεισοδίων στη δίκη των αστυνομικών Κορκονέα-Σαραλιώτη για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, απουσίαζαν από το κέντρο. Πολλοί καταστηματάρχες είχαν οχυρώσει τα καταστήματά τους με πρόχειρες κατασκευές για το φόβο καταστροφών που  όμως δεν έγιναν αφού η διαδήλωση  ήταν ειρηνική. Η δίκη αναβλήθηκε για την Παρασκευή. (Διπλό κλικ για την έναρξη του βίντεο)

Διαβάστε χρονικό των γεγονότων στο AmfissaPress.

Επιτέλους άσπρη μέρα.

Το περιμέναμε καιρό και δεν ερχόταν. Δε μιλάω μόνο για την τοπική οικονομία που ωφελείται τα μέγιστα από αυτό,  αλλά για τη διάθεσή μας που αλλάζει. Όταν χιονίζει ξαναγίνομαι παιδί. Μεταβάλλεται η διάθεσή μου, βγαίνω και κάνω βόλτες άσκοπα στους δρόμους. Τέλεια ηχομόνωση δεν ακούγεται τίποτα, μόνο το τρίξιμο  των παπουτσιών στο χιόνι. Ιδιαίτερα το βράδυ είναι μαγευτικά. Στην περιοχή του Ζεμενού (όπου και η φωτογραφία) ήταν υπέροχα. Επιβράδυνα όσο μπορούσα για να διαρκέσει περισσότερο η διαδρομή. Κι οι φήμες λένε  ότι έρχεται κι άλλο.

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΪΤΗ

Από την μη κυβερνητική οργάνωση ActionAid λάβαμε το παρακάτω email  και το αναδημοσιεύουμε.

«Όπως ήδη θα γνωρίζετε από τα μέσα ενημέρωσης η Αϊτή ζει την απόλυτη φρίκη από τον σεισμό μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που χτύπησε την πρωτεύουσά της, Πορτ ο Πρενς το βράδυ της 13ης Ιανουαρίου.

Δυστυχώς ο αριθμός των θυμάτων μεγαλώνει από λεπτό σε λεπτό και θα ξεπεράσει τις 100,000.

Χιλιάδες άνθρωποι είναι ακόμη καταπλακωμένοι και θαμμένοι στα συντρίμμια των κτηρίων. Τα πτώματα που ανασύρονται από τα ερείπια τοποθετούνται σε σειρές στο έδαφος σκεπασμένα με σεντόνια και οι επιζώντες περιφέρονται σαν χαμένοι στους δρόμους, προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν με γυμνά χέρια τους ανθρώπους τους από τα ερείπια.

Δεκάδες χιλιάδες Αϊτινοί περνούν τη νύχτα στο ύπαιθρο, συγκεντρωμένοι στην κεντρική λεωφόρο της πρωτεύουσας που έχει μετατραπεί σε γιγάντιο προσφυγικό καταυλισμό. Παρόλο που είναι από τους τυχερούς που δεν έχασαν την ζωή τους όλοι θρηνούν συγγενείς, σπίτια, την ίδια την χώρα τους…

Σχολεία κατέρρευσαν. Νοσοκομεία κατέρρευσαν. Έχουν απομείνει μόνο δύο, τα οποία δεν έχουν επαρκή μέσα να περιθάλψουν τους χιλιάδες τραυματίες. Ο διευθυντής του ενός δήλωσε ότι το νοσοκομείο λειτουργεί με 20 από τους 150 γιατρούς που διέθετε ως προσωπικό. Οι υπόλοιποι αγνοούνται Aμέτρητα κτήρια -γραφεία, ξενοδοχεία, καταστήματα, κυβερνητικά κτήρια, ακόμα και μεγάλο μέρος του προεδρικού μεγάρου – έχουν καταρρεύσει. Η πρωτεύουσα Πορτ ο Πρενς, βυθισμένη στο σκοτάδι – αφού ηλεκτρικό ρεύμα φυσικά δεν υπάρχει – θυμίζει πόλη-φάντασμα.

Όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει τρομερή έλλειψη βασικών αγαθών όπως καθαρό νερό, φαγητό, στέγη, ιατρική περίθαλψη.

Η Αϊτή είναι η πιο φτωχή χώρα του δυτικού ημισφαιρίου με το 80% των 9 εκατομμυρίων κατοίκων της να ζει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Τώρα ζει και πάλι μια από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές των τελευταίων ετών, ενώ δεν έχει ακόμα συνέλθει από τις καταστροφές του τυφώνα του 2008 και των πλημμυρών του 2009.

Η ανταπόκρισή μας είναι άμεση από την πρώτη στιγμή. Εργαζόμενοι της ActionAid στην Αϊτή παρέχουν άμεση βοήθεια και καταγράφουν τις ανάγκες για την πιο μακροπρόθεσμη ανακούφιση των πληγέντων. Διαθέτουμε είδη πρώτης ανάγκης όπως καθαρό νερό, φαγητό, σκηνές, κουβέρτες και σαπούνι και έχουμε στείλει προσωπικό εξειδικευμένο στην παροχή βοήθειας σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών. Μετά την αντιμετώπιση του πρώτου σταδίου της κρίσης η ActionAid θα παραμείνει, όπως πάντα, για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των σπιτιών των φτωχών κατοίκων και να τους ενισχύσει ώστε να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.

Η προσπάθεια που γίνεται από όλη την οργάνωση είναι πολύ σημαντική. Όπως σε όλες τις καταστροφές επικεντρωνόμαστε στους πιο ευάλωτους – παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους και ανάπηρους.

Απευθυνόμαστε λοιπόν σε εσάς για να ζητήσουμε την οικονομική συμμετοχή σας. Ξέρουμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι στη χώρα μας – παρόλα αυτά οι ανάγκες των ανθρώπων στην Αϊτή είναι απερίγραπτες. Οι εισφορές σας θα αξιοποιηθούν ώστε να καλύψουμε τις άμεσες ανάγκες των πληγέντων, να τους εξασφαλίσουμε δηλαδή τροφή, νερό, προσωρινή στέγη και να σχεδιάσουμε σωστά τη μακροπρόθεσμη αποκατάστασή τους γιατί η τραγωδία δεν τελείωσε, αλλά μόλις ξεκίνησε…

Kαι η πιο μικρή εισφορά έχει αξία και μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Εάν είστε ενεργοί υποστηρικτές της ActionAid ήδη και θέλετε να συνεισφέρετε οικονομικά παρακαλώ καλέστε μας στο 210 9212321 για να σας δώσουμε τις οδηγίες κατάθεσης (θα χρειαστείτε κάποιους μοναδικούς κωδικούς).

Επίσης, προωθήστε αυτό το email στους φίλους σας και ζητήστε τους να ενισχύσουν την προσπάθεια που γίνεται στην Αϊτή.

Εάν κάποιος μη υποστηρικτής επιθυμεί να κάνει μία δωρεά τότε μπορεί:

Να κάνει μία κατάθεση χρημάτων μέσω τράπεζας, στους λογαριασμούς:
ALPHA BANK: 149002002005570
ΕΘΝΙΚΗ: 12748006728
Μετά την κατάθεση, είναι απαραίτητη η ενημέρωση της ActionAid Ελλάς το συντομότερο δυνατό στο τηλέφωνο 801 11 900 800 για να σταλεί η απόδειξη είσπραξης (οικονομικής ενίσχυσης).

Να κάνει πληρωμή μέσω πιστωτικής κάρτας:
(VISA, Mastercard)
καλώντας στο 210 92 12 321.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων».

Με εκτίμηση,
Γεράσιμος Κουβαράς
Γενικός Διευθυντής ActionAid Ελλάς

Παλιές φωτογραφίες Αραχωβιτών του Πέτρου Πουλίδη.

Οι παρακάτω φωτογραφίες πάρθηκαν στην Αράχωβα το 1927 από τον φωτορεπόρτερ Πέτρο Πουλίδη (1885-1967), και ανήκουν πια στο ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ.

Ένα βιογραφικό σημείωμα για τον  Πέτρο Πουλίδη θα βρείτε σε δελτίο τύπου του 30ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

Αστυνομική Διαταγή.

«Προς απάσας τας αρχάς που διοικούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδίτσης: Δήμαρχο, ιερέα του χωριού, Δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χωριού. Ήλθα εις Ματαράγκαν κατόπιν διαταγής του Διοικητού μου μετά ενός χωροφύλακος προς επιβολήν της τάξεως από άκρου εις άκρον του χωρίου άνευ χρονοτριβής και άμεσα. Διότο προχθές στο σιργιάνη μετά την Θίαν και Ιεράν εν τω Ναό όταν έπεζαν τα κλαρίνα και τα όργανα ο Κώστας (ας μην αναφέρο το όνομά του) χόρεβε σινέχια μπροστά χορίς να αφίνη και τους άλους να χορέψουν μπροστά με κατά σινέπια και παραξιγιθίκατε και πλακοθίκατε στο ξίλο με τα παλούκια και τα μαχέρια με αποτέλεσμα και κατά σινέπια να τραβματιστούν πολλοί άνθροποι.

1. Αν ξανασιμβή τιάφτη πράξης εν τω χωρίο να γνορίζετε ότι θα σας συλλάβω και άνευ χρονοτριβής αμέσος θα σας κλείσο στη φυλακή. Όταν πέζουν τα κλαρίνα και τα μουσικά όργανα στο σιργιάνη στο πανιγίρη και στο γάμο πρέπη να χορέβουν μπροστά άπαντες που επιθιμούν να χορέψουν και όχι ο ίδιος άνθροπος. Αυτό είναι γαηδουριά.

2. Μου αναφέρθικε ότι ο γάηδαρος του χαντζόπουλου τον Σεπτέμβριο μπήκε στο καλαμπόκι του Βάϊου (ας μην αναγράψο το επίθετο) και ο Βάϊος εκνεβρίστικε και κάρφοσε τον γάηδαρο με τιν αξάλη στο ένα καπούλη. Καταλαβένετε ο γάηδαρος δεν είναι ο όνος άλά ο Βάϊος. Άνεφ πολόν σκέψεον καταλαβένη κανής ότι το κεφάλη δεν έχη μιαλό αλά κολοκιθόσπορο. Απαγορεύετε να ξαναγίνη εκ νέου τέτιο απαράδεκτο ή παρόμιο πράγμα.

3. Πίγα στο μαγαζή για καφέ και από έξο βρομούσε κατρουλιό. Απαγορεύετε να κατουράτε έξω στον τίχο του μαγαζιού.

4. Απαγορεύετε το βρισίδιν το φονασκίν και εντός του καφενίου το ανεμίσιν διότι είναι χιμόνας και εσθάνετέ τις αποφορά από τι βρόμα. Όστις επιθιμή να ανεμιστή να εξέρχετε έξοθεν του καφενίου.

5. ίδα πολλές γυνέκες να πιάνουν τη σιγγούνα μετά του υποκαμίσου να το τραβούν προς τα έμπροσθεν να ανίγουν τα πόδια και να ουρούν ορθίος. Το τιούτον είναι απαράδεκτο και πρέπη άνεφ χρονοτριβίς να τις βρακόσετε άπαξ και διαπαντός.

6. Όταν λίαν προϊαν πάτε τα γελάδια στο γελαδάρη και γιρίζοντας πρέπη ανιπερθέτος να μαζέβετε τις βονιές των ζώον από το δρόμο, το ίδιο να κάνετε και το βράδυ διότι δεν έχη που να πατίση όστις βαδίζη εις τας οδούς του χωρίου. Και εκτος του τιούτου σας χριάζοντε αι βονιές να ζεστένεστε στο μπουχαρί το χιμόνα με τα κρία.

7. Σε κάθε πανιγίρι αποκριές πάσχα και γάμους που βαδίζη καλοντιμένος ο κόσμος και πάι στην Εκλισία και μετά χορέβη στα σιργιάνια και στους γάμους πρέπη άπαντα τα σκυλιά να είναι δεμένα δια χονδρόν αλισίδεον και σχινίον προς αποφιγίν ατιχιμάτων εκ των σκιλοδακομάτων.

8. Να μίν πίνετε πολί ινοπνεβματόδη ποτά τσίπουρα και ίνους και μετά ξερνοβολάτε και κάνετε χαζομάρες.

9. Να τιρίσετε άνεφ αντιρίσεος και χρονοτριβής την άνοθεν τάφτην διαταγήν μου άνθροπη σκύλη και γινέκες διότι όπιος συλληφθή παραβάτις θα τον σιλάβο και θα τον κλίσο στο σχολίο και αλίμονό του θα τον ταράξο και θα τον μαβρίσο στο ξίλο.

Να με σινχορίτε αν έκανα κάποιο σιντακτικό λάθος καθότι τελίοσα και εγώ Τρίτη του Δημοτικού σχολίου διότι δεν με έστιλε ο πατέρας μου από το χωρίον στιν Λάρισσαν για να μάθο περισσότερα γράματα Σαν γκαραγκούνις που είμε και εγό καταλαβένετε άπαντες τας γραφάς μου τας οπίας θέλετε δεν θέλετε θα τα τιρίσετε ανιπερθέτος.»

Εν Ματαράγκα τη 8η Δεκεμβρίου 1907

Ο Διοικητής του Χωρίου

Νικόλαος Παπακωνσταντίνου

Υπονωμοτάρχης

Αναδημοσίευση από το Blog Θεσπιακά.

Εξελίσσεται η διαβούλευση για το σχέδιο Καλλικράτης.

Στην ιστοσελίδα της ανοιχτής διακυβέρνησης εξελίσσεται η διαβούλευση για το σχέδιο Καλλικράτης. Ο σχολιασμός από τους πολίτες γίνεται για κάθε  άρθρο ξεχωριστά και μέχρι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 587 σχόλια. Στο τέλος της διαβούλευσης θα αποδελτιωθούν και θα παρουσιαστούν οι προτάσεις και τα σχόλια των πολιτών.

Για να μπορείτε να παρακολουθήσετε τι λέγεται, υπάρχει δεξιά  ένα κανάλι RSS  όπου μπορείτε να δείτε τα τελευταία σχόλια των πολιτών.

Η διαχείριση των μπάζων.

Η εικόνα αυτή είναι από την περιοχή που χρησιμοποιείται ως χώρος απόθεσης αδρανών υλικών που προέρχονται από εκσκαφές και οικοδομικές εργασίες στην Αράχωβα. Σήμερα κάποιοι θεωρούν τον χώρο σκουπιδότοπο και η κατάσταση είναι αυτή, ακριβώς δίπλα στον κεντρικό δρόμο όπως τη βλέπουν όλοι με το καλωσόρισες στην πόλη. Το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο ότι ο χώρος αυτός φαίνεται, αλλά στο ότι λειτουργεί με αυτή τη μορφή.

Η διαχείριση των πάσης μορφής απορριμμάτων στην Ελλάδα είναι μια αμαρτωλή για το περιβάλλον ιστορία και  ένας ακόμη τομέας οπισθοδρόμησης σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ειδικότερα τα απορρίμματα οικοδομικών εργασιών είναι σχεδόν ανεξέλεγκτα. Κάθε προσβάσιμο οδικά σημείο που βρίσκεται μακριά από τα βλέμματα, έχει μετατραπεί σε χώρο απόθεσης μπάζων, πολλές φορές συνδυασμένων με οικιακά απορρίμματα.

Έχει υπολογιστεί (*) ότι οι οικοδομικές εργασίες και τα δημόσια έργα στην Ελλάδα, παράγουν περισσότερα από 5,5 εκατομμύρια τόνους μπάζων ετησίως. Από αυτά εκτιμάται ότι μόνο το ένα τρίτο καταλήγει στους επίσημα αδειοδοτημένους χώρους οι οποίοι δεν επαρκούν για να καλύψουν μεγαλύτερες ποσότητες. Τα υπόλοιπα καταλήγουν εκεί που ξέρουμε.

Υπάρχει μάλιστα σχέδιο προεδρικού διατάγματος: «Μέτρα και όροι για την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων από εκσκαφές, κατασκευές και κατεδαφίσεις» που θέτει συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους: να ανακυκλώνεται και επαναχρησιμοποιείται το 30% των μπάζων ως το 2012, το 50% ως το 2015 και το 70% ως το 2020, ενώ σε παλιά λατομεία και  αναπλάσεις να καταλήγουν μόνο όσα υλικά δεν μπορούν να αξιοποιηθούν. Για το σκοπό αυτό προέβλεπε ως το 2014 το σύνολο της χώρας να έχει καλυφθεί από εταιρείες διαχείρισης εκτός των απομονωμένων οικισμών ή μικρών και απομονωμένων νησιών, που απαλλάσσονται από την υποχρέωση ανακύκλωσης. Το σχέδιο παρουσιάστηκε το 2003 και τροποποιήθηκε το 2007 αλλά εκκρεμεί  χωρίς να εφαρμόζεται.

Με ΄μας τι γίνεται; Αυτός ο χώρος δίπλα στον κεντρικό  δρόμο που έχει φτάσει στα όριά του, κάτω από ποιο καθεστώς λειτουργεί; Ελέγχεται με κάποιο τρόπο από το δήμο η απόθεση υλικών; Γιατί μοιάζει παρατημένος; Είναι ερωτήματα που όλοι μας θα θέλαμε απαντήσεις.

(*) Το περιοδικό ΟΙΚΟ της εφημερίδας Καθημερινή με ημερομηνία 10-10-2009 είχε ένα εκτενές αφιέρωμα στη διαχείριση των μπάζων και μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εκεί.

Ένας χρόνος μέσα σε 120 δευτερόλεπτα.

Ο Eirik Solheim από το Όσλο της Νορβηγίας δημιούργησε ένα βίντεο από το μπαλκόνι του σπιτιού του καταγράφοντας  τη μετάβαση από τη μια εποχή στην άλλη. Ένας χρόνος μέσα σε 120 δευτερόλεπτα.

Λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα του.

Το πλήρες κείμενο του σχεδίου «Καλλικράτης».

View this document on Scribd

«Καλλικράτης» αντι για «Καποδίστριας 2» σε δημόσια διαβούλευση.

Το πρόγραμμα που ξέραμε ως Καποδίστριας 2 μετονομάζεται σε Καλλικράτης λόγω των «αρχιτεκτονικών» αλλαγών στον χάρτη της αυτοδιοίκησης, και οι βασικές του αρχές μπαίνουν σε δημόσια διαβούλευση. Σύμφωνα με αυτό:

– Η νέα διοικητική δομή περιλαμβάνει τη δραστική μείωση των 1.034 ΟΤΑ που υπάρχουν σήμερα σε λιγότερους από 370 δήμους.

– Θεμελιώνεται η δευτεροβάθμια περιφερειακή αυτοδιοίκηση.

– Καθιερώνεται ο θεσμός του αιρετού περιφερειάρχη, καθώς και εκείνη του θεματικού και τοπικού αντιπεριφερειάρχη και της περιφερειακής εκτελεστικής επιτροπής.

– Στη θέση των 76 Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου που σήμερα αποτελούν τις Νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις δημιουργούνται αιρετές περιφέρειες σε αριθμό ανάλογο των 13 κρατικών σημερινών περιφερειών (καταργούνται οι νομαρχίες).

– Ταυτόχρονα, τα περίπου 6.000 Νομικά Πρόσωπα και Δημοτικές Επιχειρήσεις των Δήμων μειώνονται σε λιγότερα από 2.000, καταργούνται δηλαδή περίπου 4.000 Νομικά Πρόσωπα και Δημοτικές Επιχειρήσεις των Δήμων.

– Επίσης, η κυβέρνηση προχωρά στη θεμελίωση έως 7 Γενικών Διοικήσεων που αντικαθιστούν τις 13 σημερινές κρατικές περιφέρειες ως τις αποκεντρωμένες κρατικές οντότητες την ύπαρξη των οποίων επιβάλει το Σύνταγμα.

– Θα υπάρξει πρόβλεψη για την κατανομή των πόρων με γεωγραφικά, οικονομικά και πληθυσμιακά κριτήρια.

– Οι πόροι της τοπικής αυτοδιοίκησης θα συνδεθούν με το ΦΠΑ για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

– Θα υπάρξει αλλαγή του τρόπου ελέγχου των πόρων, θα υπάρξει υποχρεωτική ανάρτηση των διοικητικών αποφάσεων στο Διαδίκτυο, ενώ θα συσταθεί αυτοτελής υπηρεσία ελέγχου των ΟΤΑ.

– Κονδύλια ύψους 650 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ αναθεωρούνται και προσαρμόζονται για να στηριχθεί η αλλαγή αυτή αλλά και να προσληφθεί το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό από νομικούς, οικονομολόγους και μηχανικούς που θα στελεχώσουν την τοπική αυτοδιοίκηση υπό τον όρο ότι τα στελέχη αυτά θα παραμένουν επί δεκαετία στους δήμους στους οποίους θα εργάζονται.

– Θα δημιουργηθούν ηλεκτρονικά δημοτικά ΚΕΠ, θα αρχίσει να αξιοποιείται η «έξυπνη» κάρτα δημότη, ενώ οι δήμοι θα εξοπλιστούν με ATM τα οποία θα συνδεδεμένα με το ηλεκτρονικό ΚΕΠ και θα παρέχουν υπηρεσίες στους πολίτες 24 ώρες το 24ωρο επί 365 μέρες.

– Θα δημιουργηθεί διοικητική «βοήθεια στο σπίτι» για τους δημότες που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στις δημοτικές υπηρεσίες και θα θεσμοθετηθεί ο «δημοτικός ανταποκριτής», δηλαδή υπάλληλος που θα εξυπηρετεί τους κατοίκους με αξιοποίηση και των νέων τεχνολογιών.

Πηγή in.gr

Νέα οδική σήμανση.

Γι’ αυτή τη διασταύρωση  είχα γράψει σε παλιότερο άρθρο «Πάμε Αράχωβα» ότι είναι προσβολή για τους χιλιάδες επισκέπτες οδηγούς, η πληροφορία που τους ενδιαφέρει να βρίσκεται στο πλαίσιο της διαφήμισης αντί να υπάρχει μια ευδιάκριτη πινακίδα της τροχαίας για το που πρέπει να κατευθυνθούν. Επιτέλους όμως έγινε μια παρέμβαση. Μπήκε κι άλλη μια διαφημιστική πινακίδα δίπλα σ’ αυτή που υπήρχε, για να μη νοιώθει μόνη και να αποσπάει καλύτερα την προσοχή των οδηγών από την τυφλή στροφή αριστερά. Καλορίζικη.

Σχετικά με τον Καποδίστρια 2.

Με ποιους δήμους θα συνενωθεί η Αράχωβα στον Καποδίστρια 2 ανεπίσημα έχει αναφερθεί. Μιλάμε  για συνένωση Αράχωβας, Διστόμου, Αντίκυρας και Δαύλειας. Η δημόσια διαβούλευση για τον Καποδίστρια 2 θα ξεκινήσει μέσα στον Ιανουάριο, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την άνοιξη για να  μάθουμε επίσημα με ποιους θα συγκατοικήσουμε, καθώς η διαβούλευση θα πραγματοποιηθεί σε δυο στάδια. Το πρώτο θα αφορά τις προτεινόμενες θεσμικές αλλαγές (αυτοδιοικητικές περιφέρειες, εκλογικό σύστημα κ.τ.λ.), τη μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων από το κράτος στην αυτοδιοίκηση και σε δεύτερη φάση θα γίνει ο προσδιορισμός των ορίων των νέων δήμων.(*)

Το βρίσκω επιβεβλημένο, γιατί οι πολίτες πρέπει πρώτα να κατανοήσουν τους λόγους που υπαγορεύουν τον νέο Καποδίστρια. Οι συνενώσεις  έτσι κι αλλιώς θα φέρουν γκρίνια στις τοπικές κοινωνίες. Το ποιοι θα αποτελούν τον νέο δήμο, ποια θα είναι η έδρα του, το όνομά του κλπ είναι θέματα που θα προκαλέσουν τριγμούς.  Με τόσο τοπικισμό που υπάρχει γύρω και μέσα μας, συνενώσεις «αναίμακτα» δεν πρόκειται να γίνουν. Τουλάχιστον να έχουμε πειστεί για την αναγκαιότητά τους. Να κατανοήσουμε τους λόγους  που τους επιβάλουν και τα οφέλη που θα έχουν οι νέοι δήμοι σε σχέση με τους υπάρχοντες. Όμως η διαβούλευση στο διαδίκτυο -που είναι μακρινό μέσο για τους πολλούς- δεν φτάνει. Χρειάζονται και πιο παραδοσιακά μέσα και ευρύτερη προβολή για να ενημερωθούν οι πάντες.

(*) πηγή «Το Έθνος»